1. Cierpliwość wolą Bożą. Trudności na każdym kroku, lecz przy łasce Pana Boga dojdzie do dobra Zgromadzenia (16.12.1925).
2. Przychodziło wiele chorych. I tak powoli miałem ich tylu, że nie mogłem sobie dać rady (17.02.1920).
3. Mój Boże, przez Niemców oskarżony, jakobym uciekł z klasztoru. A tu teraz takie niezliczone obrazy, obelgi muszę przez to znosić (3.07.1922).
4. Bogu Miłosiernemu jest wszystko wiadome (3.07.1922).
5. Wszystkie krzyże i nieprzyjemności przy zakładaniu nowej kongregacji w Polsce, miłej Ojczyźnie, w której tak niezliczone i nie do opisania krzyże najwięcej ze strony duchowieństwa ponosić musiałem (25.05.1922).
6. Dzień 6 listopada 1925 r. W Puszczykowie nasza własność, chwała Najświętszemu Sercu Jezusa za to. Rozpoczęto stawiać pomnik Sercu Jezusa i zarazem drogę obok willi, aby mogli dowozić towary. [Wykonany] przez pana Łakomego z Puszczykowa, koszt pracy 130 zł. Oby to Najświętsze Serce Jezusa łaską swoją nasze zamiary popierać raczyło.
7. Nie mając mieszkania, pierwsi bracia wiele znosić musieli, aby to Zgromadzenie istniało (28.02.1923).
8. Ks. proboszcz Maliński nałożył na braci kościelnych karę, że w środę popielcową dwóch braci nie poszło zbierać składki, dlatego że miało być mało ludzi w kościele (16.02.1923).
9. Brat Stanisław jako najstarszy z braci i pierwszy przy założeniu dał braciom naukę, aby byli gorliwi w miłości ku Bogu, dla którego do klasztoru wstąpili, żeby nie byli opieszali (16.02.1923).
10. Dzień 15 listopada 1922 r. Dwóch braci: Marian i Marcin, zostali zawołani przez ks. Oficjała, a ten przedstawił ich Jego Eminencji ks. kardynałowi Dalborowi, który bardzo mile ich przyjął i życzył sobie, żeby było jak najwięcej braci i aby też w tumie do posługi byli. Brat Marian pozostał w biurze rejestrowań na dalszy czas. Brat Marcin przyjechał z powrotem. Chwała Panu Bogu za ten postęp naszego Zgromadzenia, choć członkowie powierzchownie niewiele zdolni, lecz łaska Boża nad ich sercami.
11. Zgromadziło się wokół tej statuy Serca Jezusowego 16 braci (22.08.1926).
12. [Jaka to] wewnętrzna uciecha dla mnie brata Stanisława po tylu latach kłopotów i trudów, że mogłem wesołym okiem i zadowolonym sercem ku niebu spoglądać i dziękować za tę niezasłużoną łaskę Boga (22.08.1926).
13. 13 listopada 1926 r. Dzień św. Stanisława Kostki. Poświęcenie figury św. Stanisława oraz uroczyste poświęcenie nowicjatu przez o. jezuitę Nowakowskiego, spowiednika tego Zgromadzenia, wyznaczonego przez ks. biskupa Łukomskiego w 1923 r.
14. Lecz teraz jawnie widać zamiary pierwszych braci i biednego brata Stanisława, którego jedyną myślą był [powrót] do Polski, [aby] założyć ten zakon na większą cześć i chwałę temu Boskiemu Sercu (22.08.1926).
15. Dzień 16 sierpnia 1925 r. Wnioski o zatwierdzenie do Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie, z poleceniem władzy kościelnej, o włączenie braci pomiędzy zakony i zgromadzenia.
16. Oby Bóg Miłosierny zmiłował się, a Przenajświętsze Serce Jezusa [nam] błogosławiło (25.08.1925).
17. Dzień 4 października 1925 r. Ks. radca Piotrowicz, proboszcz w Skalmierzycach, zapytuje i życzy sobie, aby braci mógł dostać do swej parafii. Nie może, bo brak braci.
18. Jest to dzieło Boże, a nie ludzi, bo z niczego to powstało, z natchnienia wewnętrznego jednego brata Stanisława, który był tego zdania, że miał być prowincją polską, ale należącą do Niemiec do Trewiru skąd wyszedłem (26.11.1927).
19. Dzień 19 listopada 1923 r. Na prośbę brata Stanisława do ks. kanonika Rucińskiego [i] za pozwoleniem ks. Meissnera, jest nam dany ołtarz św. Stanisława Biskupa, zbywający z tumu. Była to wielka radość dla braci za tę łaskę Bożą. Tak samo [została] w domu braci przy tumie zaprowadzona i poświęcona Droga Krzyżowa przez czcigodnego ks. kanonika Rucińskiego.
20. Bóg [jednak] inaczej pokierował, to Najświętsze Serce Jezusa sprawiło i utworzyło to Zgromadzenie Braci od Najświętszego Serca Jezusa, nie kto inny (26.11.1927).
21. Dzień 21 grudnia 1923 r. Na pamiątkę założenia naszego Zgromadzenia sprawiliśmy obraz Matki Bożej Wniebowziętej. W tym dniu ma być też święto dla całej Kongregacji ustanowione jako dzień powstania. Obraz Wieczerzy Pańskiej [również] jest sprawiony i umieszczony w refektarzu. Obraz Ojca Świętego Piusa XI, z którym brat Stanisław osobiście w Warszawie miał cześć rozmawiać i poradzić się w sprawie założenia tego Zgromadzenia w Polsce, jak fotografie najprzewielebniejszego ks. kardynała Dalbora i ks. biskupa Łukomskiego [także] zawieszono w refektarzu [w dniu] 21 grudnia 1923 r.
22. Najpokorniej proszę Przewielebnego Księdza Infułata o łaskawe poświęcenie kapliczki naszej domowej i przyborów liturgicznych, jak ornaty i bieliznę kościelną. Oczekując najłaskawszego przybycia, proszę o podanie dnia i godziny (list br. Kubiaka z dnia 23.09.1927 r. do ks. inf. Meyssnera).
23. Składam najpokorniejsze podziękowanie za powierzenie mi kierownictwa w Zgromadzeniu i stosownie do łaskawego zlecenia przedkładam niżej umieszczony skład Rady Zgromadzenia, celem najłaskawszego zatwierdzenia (list br. Kubiaka do Kurii Arcybiskupiej z dnia 10.06.1927 r.)
24. Wielebny Księże Infułacie! W załączeniu przesyłam Jaśnie Wielmożnemu Księdzu Infułatowi odpis Memoriału, który złożony będzie pod figurą Najśw. Serca Jezusowego, na własności braci w Puszczykowie przy jej poświęceniu (list br. Kubiaka do ks. inf. Meyssnera z dnia 20.07.1925 r.)
25. Treść Memoriału: Ku większej chwale Bożej! Gdy na Stolicy Piotrowej panował Papież, Pius XI, ongiś Nuncjusz Apostolski w Polsce, a narodu polskiego wielki Przyjaciel, gdy Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej był Stanisław Wojciechowski, a Prymasem Polski Kardynał Edmund Dalbor, nowo powstająca kongregacja zakonna Braci od Najświętszego Serca Jezusowego, przejęta głęboką wdzięcznością za otrzymane łaski, dla Boskiego Serca, które za przyczyną Niepokalanej Maryi Panny, św. Józefa i św. Jana Bożego – raczyło tę młodą latorośl zakonną otaczać opieką i błogosławić jej pierwszym krokom i nowymi zasilać członkami, rozpoczęła budowę „Pomnika Serca Jezusa” ufna, że to Najmiłosierniejsze Serce poprowadzi łaskawie tę Rodzinę Duchowną do rozkwitu ku czci i chwale Bożej, na pożytek Kościoła św. i ku udoskonaleniu jej wszystkich członków. W dniu Najśw. Maryi Panny Szkaplerznej, 16 lipca R.P. 1925.
26. Dzień 26 listopada 1927 r. Zostały zatwierdzone wille „Warta” i „Przemysławka” w Puszczykowie przez pana wojewodę Bnińskiego i Jego Eminencję kardynała Hlonda dla Braci od Najświętszego Serca Pana Jezusa. Brat Bonawentura zaniósł [dokumenty] do adwokata Chmielewskiego na plac Wolności. Potem do Sądu Powiatowego będą odesłane. Cześć i chwała Najświętszemu Sercu Jezusowemu za tę łaskę wielką, że bracia nabyli własność po wielu, bardzo wielu trudnościach i przeszkodach ze wszech stron.
27. Cześć i chwała Najświętszemu Sercu Jezusowemu za tę łaskę wielką, że bracia nabyli własność po wielu, bardzo wielu trudnościach i przeszkodach ze wszech stron (26.11.1927).
28. Jest to dzieło Boże, a nie ludzi, bo z niczego to powstało (27.11.1927).
29. Och, kochani Braci, nalegam i proszę nie ustawajcie [w dziękczynieniu] (26.11.1927).
30. Mój Boże, wiele cierpiałem z tego powodu w tym czasie, bo i zdrowie moje chorobliwe, lecz ufając w miłosierdzie Boskiego Najświętszego Serca Jezusa (11.12.1927).
Źródło: Brat Stanisław Andrzeja Kubiak, Pamiętniki, opr. M. Wełnic, br. J. Ścieranka CFCI, Wydawnictwo Kontekst, Poznań 2023.