1. Suterena wilgotna, mokra, zaduch, sprzęt nie może utrzymać się w swoim porządku, tylko cierpi wiele. Tak cierpią bracia - ojcowie wasi, aby zgotować i przygotować lepsze mieszkanie dla Was, kochani Bracia potomkowie (28.02.1923).
2. Brat Stanisław, który to opisuje, w o wiele podlejszych [warunkach] mieszka w Domu św. Antoniego. To kiepsko zbudowany domek, ciężkie ściany, drzwi dziurawe, wiatr ma wolność na wszystkie strony. Całą zimę, od 1920-1923, nie można było się poczciwie umyć. Woda zamarznięta, dach dziurawy, tak, że musiano samemu śnieg zrzucać, bo woda wolno wchodziła do mieszkania, a powała się odrywała, że w mocy budząc się, na nos woda kapała. Meldując to ks. proboszczowi, aby zreperować, wielkie [było jego] oburzenie (28.02.1923).
3. Tak Was proszę, drodzy Bracia, pamiętajcie i dziękujcie Bogu Wszechmogącemu za dobro, które Wam udziela (28.02.1923).
4. Powołanie do stanu zakonnego jest to szczęście wielkie (28.02.1923).
5. Dnia 5 kwietnia 1920 r. byłem u ks. Prałata Proboszcza parafii św. Barbary na Koszykach w Warszawie, który mnie przyjął bardzo miło. Za jego radą napisałem do braci Guntrama i Natanaela, aby przyjechali [do mnie].
6. (...) [A] niegodni jesteśmy być sługami Bożymi, jeżeli małego umartwienia znieść nie możemy (28.02.1923).
7. Korona Niebieska nas za to [za wytrwanie w powołaniu] czeka, drodzy Bracia (28.02.1923).
8. Wesołe, ochocze, serca wasze podnoście do Pana Boga (...) (28.02.1923).
9. Dnia 9 kwietnia 1921 r. br. Stanisław za pielęgnowanie biednych i leczenie chorych w Poznaniu, dostał gratisową kartę tramwajową, do przejazdów bez ograniczeń.
10. (...) Cierpienia nasze są niczym [w porównaniu] z wieczną szczęśliwością (28.02.1923).
11. Kochani Bracia, w grobie jestem, ale w niebie o Was pamiętać będę! (28.02.1923).
12. Tylko proszę, świętą Regułę punktualnie przestrzegajcie, bo to jest w klasztorze bardzo potrzebne do istnienia i wielkie błogosławieństwo Boże dla własnej duszy i Zgromadzenia, święte powołanie wzmacnia (...) (28.02.1923).
13. (...) Niedbalstwo i oziębienie ku miłości Bożej [wspólnotę] rozpędza (28.02.1923).
14. Bóg zna wiele starań, nieprzyjemności, niewygód, prześladowań, z różnych stron ponoszonych, krótkich nocy, kiedy do chorych byłem wołany. Nie mając mieszkania pierwsi bracia wiele znosić musieli, aby to Zgromadzenie istniało. To wszystko dla woli Bożej i zbawienia mej duszy (28.02.1923).
15. Kochani Bracia, pamiętajcie o tym, co Wam powiedziałem, a będziecie szczęśliwi w zakonie (28.02.1923).
16. Bóg jest mi świadkiem, że ja tylko dla dobra Zgromadzenia żyję i umierać chcę, a nie, aby ludzie do Zgromadzenia nienależący, bogacili się majątkiem Zgromadzenia (15.03.1923).
17. Dzień 17 kwietnia 1926 r. Pamiętny dzień dla naszego Zgromadzenia. Pierwsze śluby naszych braci i założyciela brata Stanisława Andrzeja Kubiaka. Przed uroczystym dniem odbyły się ośmiodniowe rekolekcje. A potem, 17 kwietnia, 11 braci składało uroczyste śluby w kościele Panny Maryi przy tumie w Poznaniu. W zastępstwie najprzewielebniejszego ks. Biskupa, który sam to rozporządził [z powodu nieobecności], [został] wyznaczony przewielebny ks. prałat Zakrzewski, nasz kurator. Była to chwila wprawdzie wzruszająca dla założyciela brata Stanisława Andrzeja Kubiaka, bo jeżeli po 5 latach cierpienia i pragnienia, ten z serca upragniony dzień przyszedł. Te wszystkie przebyte dolegliwości były mizerne. Bóg Miłosierny to sprawił. Mój Boże, co za uciecha będzie w niebie, jak się z braćmi ujrzymy.
18. Dnia 18 kwietnia 1921 r. wieczorem, o godzinie 10.00, w kościele Matki Boskiej Bolesnej na św. Łazarzu w Poznaniu, wstąpiło dwóch kandydatów: Marcin Narożny i Marcin Sobkowiak, zwany Wojciechem.
19. Po tych dniach pociechy upłynęło kilka tygodni w spokoju. Prosiłem Boga przez nowenny błagalne, o lepsze zrozumienie dzieła Zgromadzenia Braci. (8.04.1923).
20. Tak nas Bóg Miłosierny pocieszał, być może [dlatego] charakter ks. proboszcza się trochę zmienił. Pisałem to w dniu święta Opieki św. Józefa, którego obraliśmy za patrona Zgromadzenia. (8.04.1923).
21. W dniu Zielonych Świąt, czyli Zesłania Ducha Świętego na Najświętszą Matkę i Apostołów, tak i nam, kochani Bracia, jest to potrzebne, a mianowicie jak się coś ważnego rozpoczyna, to jest dla nas, drodzy Bracia, wielka potrzeba przy tworzeniu naszego Zgromadzenia, aby utrzymać ducha zakonnego i utwierdzenia w nim, bo bez tego jest niepodobne na stałe utrzymać się.
22. W dniu 22 kwietnia 1921 r. kupiliśmy materiał na suknie pierwszych kandydatów za sumę 25 000 marek polskich. Brat Natanael pracował nad wykonaniem tych habitów. Była to wielka uciecha.
23. Dlatego wie to złych duch, szuka z początku poparcia pomiędzy braćmi, przeciwko temu co fundament zakłada, aby budując Zgromadzenie w jakikolwiek sposób fundament podkopać, jak na przykład niezgodę, nie chcąc dalej znosić uwag starszego brata Stanisława, niecierpliwe odmawianie [odpowiadanie]. Drugi brat - Marcin, broni brata Antoniego, któremu się uwagę zwraca (Zesłanie Ducha Św. – 1923).
24. Drodzy Bracia, tego nie powinno być w zakonie, to jest trucizna, zakaźna choroba w klasztorze, która Pana Boga obraża, wynik braku pokory, co jest fundamentem życia zakonnego (Zesłanie Ducha Św. – 1923).
25. Dnia 25 kwietnia 1921 r. Zameldowanie braci na policji jako wspólna familia. Brat Stanisław Andrzej Kubiak jako przełożony tej familii.
26. Dajmy na to, że brat przełożony uczynił jakiemuś bratu niesłuszność, czasem z doświadczenia swego, lub z niedokładnej informacji, albo z innego doświadczenia co podobnego. Pod żadnym warunkiem nie wolno odmawiać [odpowiadać], przerywać przełożonemu, a drugi brat, jak uczynił brat Marcin bronić wobec braci niecierpliwie jest surowo zakazane. To stanowczo powiadam jest duch niezakonny. (Zesłanie Ducha Św. 1923).
27. Proszę! Jest dozwolone, kochani Bracia, po modlitwie i westchnieniu do Pana Boga wszystkowiedzącego przyjść do przełożonego jako do ojca zaufania, opowiedzieć tę sprawę jak się miała. Bo gdzie się mamy pokory uczyć i udoskonalać duszę naszą? Jest to pokarm, wzmocnienie ducha zakonnego (...) (Zesłanie Ducha Św. – 1923).
28. (...) Dajmy braciom dobry przykład (Zesłanie Ducha Św. – 1923).
29. Wszystko to dla Ciebie, o Jezu! I Zgromadzenia. Byle to święte Zgromadzenie [powstało] w Polsce na większą chwałę Tobie, [dla] dobra Kościoła i Ojczyzny (25.05.1923).
30. Bóg jest moim świadkiem, że ja tylko [z] gorliwością serca pracuję, dla dobra rozszerzenia Zgromadzenia, aby pracowało na cześć Boga, [dla] dobra Kościoła, Ojczyzny i bliźniego (26.05.1923).
Źródło: Brat Stanisław Andrzeja Kubiak, Pamiętniki, opr. M. Wełnic, br. J. Ścieranka CFCI, Wydawnictwo Kontekst, Poznań 2023.