Jest zgromadzeniem polskim, założonym przez brata Andrzeja Stanisława Kubiaka (1877-1928). Celem jest pomaganie duchowieństwu w charakterze kościelnych, organistów, pracowników biurowych, itp. Powstało w archidiecezji poznańskiej, z domem generalnym i nowicjatem w Puszczykowie k. Poznania; zatwierdzone zostało przez kard. E. Dalbora w 1923 roku; ostatecznie zatwierdzenie otrzymało od kard. A. Hlonda w 1931 roku.
Zgromadzenie ma w nazwie Serce Jezusowe, ale jego celem nie jest bezpośrednie szerzenie kultu Bożego Serca. Można jednak mówić, że żyje duchem tego kultu, o czym świadczy pierwszy paragraf konstytucji zakonnych: "Celem zgromadzenia jest uświęcenie członków przede wszystkim za pomocą głębokiego życia wewnętrznego i ciągłego obcowania z Bogiem wszechobecnym oraz za pomocą ciągłej pracy, spełnianej z miłości ku Bogu i w duchu poświęcenia i zaparcia".
W: J. Hojnowski SCJ, Mały Słownik kultu Serca Jezusowego, Kraków 2006.